Michael Schumacher pojechał wiele genialnych wyścigów. Oto 15 z tych absolutnie najlepszych.
Grand Prix Belgii 1992
Pierwsze zwycięstwo Schumachera wydawało się nieco szczęśliwe, ale pokazywało wszystko, co składało się na jego geniusz. Słuszne decyzje taktyczne, świetną jazdę na mokrej nawierzchni i utrzymywanie świetnego tempa w każdych warunkach, przez cały wyścig.
Grand Prix Hiszpanii 1994
Schumacher nie wygrał tego wyścigu, ale drugie miejsce, po tym jak przez większość wyścigu zmuszony był jechać na piątym biegu, zachwyciło wszystkich. Dzięki temu wyczynowi wielu zaczęło go uznawać za następcę Ayrtona Senny.
Grand Prix Belgii 1995
Z 16 miejsca na starcie Schumacher przedostał się na prowadzenie w 16 okrążeń, a potem nastąpiła nieustępliwa walka koło w koło z Damonem Hillem. Michael, jadąc na slickach w deszczu, nie pozwolił się wyprzedzić rywalowi wyposażonemu w opony deszczowe, dzięki nieustępliwym manewrom, które wywołały spore kontrowersje. To była jazda defensywna na granicy ryzyka i przepisów.
Grand Prix Europy 1995
To kolejny wyścig, gdy Schumacher potwierdził swoją klasę w zmiennych warunkach. To też najbardziej pamiętny występ Schumachera przed własną publicznością. Na przesychającym Nurburgringu, objął prowadzenie w samej końcówce, po genialnym i ryzykownym manewrze na Jeanie Alesim.
Grand Prix Hiszpanii 1996
Takie wyścigi w deszczu wcześniej mieli tylko kierowcy pokroju Ayrtona Senny, Jima Clarka i Jackiego Stewarta. Schumacher był tu na zupełnie innym poziomie niż reszta stawki, jadąc samochodem, który, w normalnych warunkach, nie miałby szans na zwycięstwo. Z dziewiątego miejsca na pierwsze awansował w trzynaście okrążeń, potem zaczął oddalać się o kilka sekund na okrążeniu. Gdyby w końcówce nie odpuścił, prawdopodobnie zdublowałby całą stawkę.
Grand Prix Monako 1997
Krytycy Schumachera, podkreślający ogromną dominację Ferrari w latach jego największych sukcesów, zapominają o jego wyczynach w latach, gdy Ferrari nie miało tak dobrych samochodów. W deszczowym Monako Schumacher od początku narzucił tempo nieosiągalne dla konkurentów. Po pięciu okrążeniach miał 22 sekundy przewagi. Potem zwolnił, utrzymując bezpieczną przewagę i potwierdzając swoją reputację mistrza deszczu.
Grand Prix Belgii 1997
Gdy przed wyścigiem niespodziewanie spadł deszcz, Schumacher zdecydował się na przesiadkę do, inaczej ustawionego, zapasowego samochodu. Dzięki temu całkowicie upokorzył konkurentów. W ciągu dwóch okrążeń po starcie awansował z trzeciego na pierwsze miejsce, a potem po prostu odjechał, powiększając przewagę o kilka sekund na każdym okrążeniu. W ciągu dziesięciu okrążeń odjechał na ponad minutę, rozstrzygając wyścig, zanim tor zdążył wyschnąć.
Grand Prix Węgier 1998
To chyba najsłynniejszy przykład wykorzystania do perfekcji taktyki, wymyślonej przez Rossa Brawna, dzięki serii okrążeń o kwalifikacyjnym tempie. Dominujące na początku sezonu McLareny zostały ośmieszone. By wygrać, Schumacher musiał być szybszy o prawie dwie sekundy na okrążeniu. Udało mu się to, mimo krótkiej wycieczki na pobocze. To zwycięstwo przyszło w kluczowym momencie sezonu, dzięki niemu Schumacher powrócił do walki o mistrzostwo.
Grand Prix Malezji 1999
Powrót Schumachera po przerwie, spowodowanej złamaniem nogi w Silverstone, wywoływał obawy o to, czy od razu powróci do formy sprzed wypadku. Odpowiedzią Michaela było pole position z niemal sekundą przewagi nad Eddiem Irvine’em w drugim Ferrari i ponad sekundą nad McLarenami. Nie mając już szans na mistrzostwo, Schumi przez cały wyścig utrzymywał za sobą Mikę Hakkinena, by umożliwić Irvine’owi zwycięstwo.
Grand Prix Japonii 2000
To jeden z wielu wyścigów wygranych przez Ferrari dzięki perfekcyjnej jeździe Michaela, pozwalającej wygrać z przeciwnikami pojedynek taktyczny. Tutaj jednak stawka była nieporównanie większa niż kiedykolwiek wcześniej i później. Dzięki temu zwycięstwu Ferrari odzyskało tytuł po długich dwóch dekadach starań.
Grand Prix Malezji 2001
To był wyścig, który pokazał, że Ferrari może wkrótce całkowicie zdominować F1. Po spadku na jedenaste miejsce, na mokrym torze, Schumacher powrócił na prowadzenie zaledwie po sześciu okrążeniach, dzięki odważnej decyzji o wybraniu opon przejściowych.
Grand Prix Francji 2004
Wygrana w szczycie absolutnej dominacji, odniesiona dzięki bardzo ryzykownej taktyce na 4 pit stopy. Tutaj duet Brawn-Schumacher pokazał ostatecznie, że nie ma sobie równych. To było dziewiąte zwycięstwo w dziesięciu wyścigach od początku sezonu i siódme zwycięstwo Schumiego we Francji.
Grand Prix San Marino 2005
Wyścig nie zakończył się co prawda wygraną Schumachera, ale pokazał jego talent w bardzo trudnym dla Ferrari sezonie i przeszedł do historii dzięki szturmowi przez stawkę z trzynastej pozycji, zakończonym pamiętną walką z Fernando Alonso na ostatnich okrążeniach.
Grand Prix Chin 2006
Ostatnie zwycięstwo Michaela pokazało wszystkie jego mocne strony. W zmiennych warunkach potrafił jeszcze raz wykorzystać perfekcyjnie taktykę Brawna, by pokonać Fernando Alonso i zrównać się z nim punktami w klasyfikacji.
Grand Prix Brazylii 2006
W swoim ostatnim wyścigu dla Ferrari Michael jeszcze raz pokazał swój geniusz, przedzierając się na czwarte miejsce z samego końca stawki, po pechowym przebiciu opony na początku wyścigu. To było pożegnanie godne mistrza i ostatni genialny występ w jego karierze.
Nie przegap żadnej informacji. Obserwuj ŚwiatWyścigów.pl na Google News.
