Rubens Barrichello urodził się 23 maja 1972 roku w brazylijskim São Paulo. Od początku było widać ogromny talent u tego zawodnika. Został pięć razy z rzędu kartingowym mistrzem Brazylii, w wieku 18 lat zwyciężył w serii Formuła Lotus, w następnym roku wygrał brytyjską edycję Formuły 3, pokonując Davida Coultharda. Trzecia lokata na koniec sezonu 1992 otworzyła mu drogę do podpisania kontraktu z zespołem Jordan występującym w Formule 1.
Pierwszy sezon startów nie był udany - samochód Jordana był bardzo awaryjny, rzadko pozwalał na ukończenie wyścigu. Jedyne dwa punkty zdobył w Grand Prix Japonii na torze Suzuka, na mecie którego pojawiło się zaledwie ośmiu zawodników. Na koniec sezonu zajął 18. lokatę w klasyfikacji generalnej. W następnym sezonie Jordan bardzo poprawił swoje osiągi. Brazylijczyk stanął na pierwszym podium w karierze podczas Grand Prix Pacyfiku rozgrywanego w Japonii, gdzie zajął 3. miejsce. Dodatkowym osiągnięciem było wygranie kwalifikacji na torze w Spa-Francorchamps. Na koniec sezonu był 6. w klasyfikacji generalnej z dorobkiem 19. punktów. Niestety brał udział również w uznawanym za najczarniejszy weekendzie w historii w Formuły 1. Podczas piątkowych treningów samochód Jordana po wjechaniu na krawężnik wystrzelił w powietrze i uderzył z dużą siłą w bandę. Brazylijczykowi poza wstrząśnieniem mózgu nic się nie stało. W następnych dwóch dniach zginęli na torze Austriak Roland Ratzenberger i Ayrton Senna.
Przed sezonem 1995 zespół zmienił dostawcę silników na Peugeota i wiązał z tym duże nadzieje. Jak często bywa w takich sytuacjach, samochód był bardzo awaryjną konstrukcją i Barrichello nie pojawił się na mecie aż dziesięciu wyścigów. Najlepszym wynikiem była druga pozycja podczas Grand Prix Kanady. To wszystko przełożyło się na 11 punktów w całym sezonie i 11. miejsce w klasyfikacji generalnej. Sezon 1996 był dość podobny do 1994. Zespół poprawił osiągi i często punktował - Brazylijczyk był 8. z 14 punktami.
Po narastającym konflikcie z właścicielem zespołu Eddiem Jordanem odszedł do nowo powstałego zespołu Stewart Grand Prix. Sezon 1997 był bardzo nieudany z powodu dużej awaryjności samochodu. Udało się ukończyć tylko 2 wyścigi. Najlepszym wynikiem była druga pozycja na legendarnym Grand Prix Monako. Rubens zajął 13. miejsce na koniec sezonu z dorobkiem sześciu punktów. W kolejnym sezonie samochód nie zanotował dużej poprawy, co dało 12. lokatę w klasyfikacji generalnej z czterema punktami na koncie. W sezonie 1999 Brazylijczyk aż trzy razy stawał na podium, zajął szóste miejsce na koniec sezonu z liczbą 21 punktów.
Przed kolejnym sezonem został zespołowym partnerem Michaela Schumachera w zespole Ferrari. W tym sezonie stawał aż 9 razy na podium, w tym podczas pierwszego wygranego wyścigu na torze Hockenheimring. Zajął wysokie 4. miejsce w klasyfikacji generalnej, mając na koncie 62 punkty. W kolejnym sezonie stawał na podium 10 razy, jednak nie zanotował tym razem żadnej wygranej. Zajął trzecie miejsce na koniec sezonu z dorobkiem 56. punktów.
Sezon 2002 upłynął pod wpływem absolutnej dominacji teamu z Maranello. Brazylijczyk wygrał aż 4 wyścigi, zdobywając wicemistrzostwo świata z dużą stratą do zespołowego kolegi Michaela Schumachera. Następna kampania było trochę słabsza dla Barrichello - wygrał dwa wyścigi w tym sezonie, z racji bycia drugim kierowcą zespołu musiał często przepuszczać Schumachera bez walki, przez co cierpiały jego wyniki. Sezon zakończył na 4. lokacie z 65 punktami.
Sezon 2004 wyglądał bardzo podobnie jak 2002. Wygrał dwa wyścigi, co dało mu drugie miejsce na koniec sezonu, ponownie z dużą stratą do Niemca. Kolejny rok był dużo słabszy dla zespołu Ferrari - Barrichello zajął dopiero 8. miejsce w klasyfikacji generalnej nie wygrywając żadnego wyścigu. Po ostatnim wyścigu odszedł do zespołu Hondy, gdzie został partnerem Brytyjczyka Jensona Buttona.
Podczas pierwszej kampanii w barwach japońskiego zespołu jeździł bardzo równo, ale nie rewelacyjnie. Najlepszym wynikiem w sezonie była czwarta pozycja w Monako i Budapeszcie. Dało to 7. miejsce na koniec roku, za Buttonem. Sezon 2007 był najgorszym w jego karierze. Nie zdobył żadnego punktu przez cały rok i zajął 20. miejsce w klasyfikacji generalnej. W następnym roku samochód był trochę szybszy. Zajął 14. miejsce na koniec sezonu z dorobkiem 11 punktów.
W 2009 roku zespół przekształcił się w Brawn GP i zdominował stawkę Formuły 1. Wygrał dwa wyścigi, w tym swój ostatni na torze Monza. Wywalczył trzecie miejsce na koniec kampanii z 77. punktami. Podobnie jak w Ferrari, musiał uznać wyższość zespołowego kolegi, który sięgnął po mistrzowski tytuł. Przed kolejnym sezonem odszedł do Williamsa, w barwach którego najlepszy wynik osiągnął podczas Grand Prix Europy na torze ulicznym w Walencji, gdzie zajął 4. miejsce. Zmagania ukończył 10. w klasyfikacji generalnej. Sezon 2011 był jego ostatnim w karierze w Formule 1. Samochód spisywał się bardzo słabo i zajął dopiero 17. miejsce na koniec roku z dorobkiem czterech punktów.
Rubens Barrichello w Formule wystartował w 325 wyścigach, z których 11 wygrał, 29 razy był drugi, a 28 razy stawał na najniższym stopniu podium. 14 razy startował z pole position 17-krotnie uzyskiwał najlepszy czas okrążenia w wyścigu. W chwili obecnej jest mistrzem serii Stock Car Brasil. Od 2013 roku komentuje wyścigi Formuły 1 dla brazylijskiej telewizji Globo.
Nie przegap żadnej informacji. Obserwuj ŚwiatWyścigów.pl na Google News.
