Czy można wygrać wyścig F1, startując z 22 miejsca? Dziś w F1 nie ma nawet tylu samochodów, ale kiedyś było to możliwe. Na początku lat osiemdziesiątych w wielu wyścigach kluczem do zwycięstwa było przetrwanie dystansu i unikniecie problemów. W takich warunkach kombinacja John Watson i jego McLaren-Ford, często okazywała się bezkonkurencyjna.

Grand Prix Monako 1988 trudno zaliczyć do najbardziej pasjonujących wyścigów w historii, ale zapisało się w pamięci kibiców jako przełomowy moment w karierze Ayrtona Senny. Brazylijczyk najpierw podczas kwalifikacji zbliżył się do granicy perfekcji tak bardzo, że sam się tego przestraszył, a potem w wyścigu dostał bardzo ważną dla jego dalszego rozwoju nauczkę.

Finisz Grand Prix Austrii 1982 pobił rekord na najbliższy w historii i do dziś w tej klasyfikacji jest w ścisłej czołówce. Nie może być inaczej. Dwa samochody finiszujące obok siebie po niemal dwóch godzinach i ponad 300 kilometrach ścigania. To w Formule 1 nie zdarza się często. Zwłaszcza trudno się tego było spodziewać w 1982 roku kiedy samochody mocno różniły się między sobą. Akurat Lotusa i Williamsa nikt się na pierwszych miejscach nie spodziewał.

Pierwszy wyścig na nowym torze niedaleko Barcelony okazał się być niezwykle ekscytujący. Spowodowała to zmienna pogoda, skutkująca wolno przesychającym torem. W takich warunkach oglądaliśmy dużo pojedynków między kierowcami, a byli to nie byle jacy kierowcy. Senna, Mansell, Prost, Schumacher, Alesi, czy Berger. To właśnie z tego wyścigu pochodzi jedno z najbardziej ikonicznych ujęć. Senna i Mansell na centymetry od siebie przy 300 km/h.

To był legendarny wyścig. Rozpoczął się od największej w historii kraksy, potem przyniósł moment kluczowy dla losów mistrzostwa, a zakończył się sensacyjnym podwójnym zwycięstwem bardzo lubianego i ważnego dla F1 lat dziewięćdziesiątych teamu.

28 marca 1993 roku Ayrton Senna po raz ostatni w swoim życiu wziął udział w Grand Prix Brazylii, które wcześniej wygrał tylko raz. Tym razem nie był faworytem. Według wszystkich przesłanek zwycięzcą miał być, znienawidzony przez brazylijskich kibiców, Alain Prost, który wygrywał tu wielokrotnie, a w pierwszym wyścigu sezonu w Kyalami, nie zostawił konkurentom żadnych złudzeń.

Są wyścigi, w których wszystko idzie zgodnie z planem. Teamy realizują nakreślona taktykę, a menedżerowie zespołów z uśmiechem stwierdzają, że osiągnęli najlepszy z możliwych rezultatów. Są też jednak wyścigi, które są nieprzewidywalne i kończą się frustracją dla prawie wszystkich oprócz ostatecznego zwycięzcy. Kiedy plany taktyczne nie działają a nieprzewidywalne wydarzenia odwracają wynik rywalizacji. Szefowie zespołów i inżynierowie wyścigowi nienawidzą takich wyścigów. Za to kibice je uwielbiają. Tak właśnie było w Austrii 2016 gdzie, ku frustracji Toto Wolfa, zamiast planowego podwójnego zwycięstwa Mercedesa, doszło do epickiego pojedynku na ostatnim okrążeniu między dwoma pretendentami do tytułu.

Po sezonie 2014, w którym Mercedes całkowicie zdominował rywalizację, Formuła 1 bardzo potrzebowała jakiegoś sygnału, że można tej dominacji zagrozić. Po pierwszym wyścigu sezonu 2015 w Australii wydawało się, że nie ma na to żadnych szans. Wtedy jednak, zupełnie niespodziewanie dla wszystkich, w Malezji nastąpił triumfalny powrót Ferrari.

Formuła 1 często jest krytykowana za bycie zbyt przewidywalną. Większość teamów startujących w wyścigu nie ma realnych szans na wygraną. Co jakiś czas zdarza się jednak, że któryś z teamów środka stawki potrafi rzucić wyzwanie najlepszym. Tak było podczas Grand Prix Francji 1990, ostatniego na wiele lat wyścigu F1 na torze Paul Ricard.

Michael Schumacher pojechał wiele genialnych wyścigów. Oto 15 z tych absolutnie najlepszych.