Aerodynamika (ang. aerodynamics)
W wyścigach samochodowych opływanie powietrza wokół pojazdu. Ważne jest uzyskanie jak największego docisku aerodynamicznego, dzięki czemu pojazd lepiej trzyma się nawierzchni, oraz stabilność w zakrętach. Jednocześnie istotne jest zachowanie jak najmniejszego oporu powietrza, aby na prostych uzyskać jak największą prędkość. Aerodynamika pojazdu jest dopasowywana do charakterystyki toru, aby uzyskać jak najlepsze rezultaty.
Aleja serwisowa (ang. pit lane)
Strefa oddzielona od toru, gdzie znajdują się garaże i stanowiska serwisowe zespołów, gdzie można wykonywać prace przy samochodzie. Aleja serwisowa jest zlokalizowana najczęściej obok prostej startowej. Obowiązuje w niej ograniczenie prędkości, za przekroczenie którego nakładane są kary. W trakcie sesji treningowych i kwalifikacyjnych zwykle finansowe, natomiast w trakcie wyścigu najczęściej jest to kara przejazdu przez pit lane.
Cień aerodynamiczny (ang. slipstreaming)
Strefa o obniżonym oporze powietrza, znajdująca się za samochodem. Powstaje z powodu przecinania powietrza przez pojazd, dzięki czemu zawodnik, który będzie jechał w tunelu aerodynamicznym swojego rywala odnosi z tego pewne korzyści, np. większą prędkość maksymalną na końcu prostej. W wyścigach samochodów turystycznych często wykorzystywany jest w kwalifikacjach, w celu uzyskania lepszego czasu okrążenia.
Debiutant (ang. rookie)
Kierowca, dla którego jest to pierwszy rok startów w danej serii wyścigowej, lub nie przejechał w niej określonej ilości wyścigów. Debiutanci w niektórych seriach (np. w WTCC, IndyCar) oprócz walki w klasyfikacji generalnej, rywalizują o tytuł najlepszego debiutanta w danym sezonie.
Kask (ang. helmet)
Ochronne nakrycie głowy, osłaniające zawodników przed uderzeniami odłamków, lub elementów pojazdu. Zewnętrzna skorupa kasku jest wykonana z wytrzymałych i sztywnych materiałów, natomiast wnętrze pokrywa miękka i pochłaniająca wibracje wyściółka, dopasowana do głowy kierowcy. Kaski muszą spełniać normy bezpieczeństwa, ustalone i sprawdzane przez Międzynarodową Federację Samochodową.
Kwalifikacje (ang. qualifying)
Sesja, podczas której zawodnicy walczą o jak najlepsze pole startowe. Istnieją różne formy kwalifikacji. Najczęściej jest to sesja treningowa (trening kwalifikacyjny), podczas którego zawodnicy mogą przejechać dowolną ilość okrążeń, a wyniki sesji decydują o kolejności na starcie. W niektórych seriach (np. WTCC, F1, DTM) sesja jest podzielona na kilka części. Kierowcy z najgorszymi czasami odpadają z walki o pozycję. Kwalifikacje mogą mieć też formę wyścigu (np. w GT1).
Odprawa (ang. briefing)
Spotkanie kierowców z organizatorami w celu omówienia przepisów i zasad bezpieczeństwa. Także spotkanie kierowców z inżynierami, w celu przeanalizowania przejazdów podczas weekendu, analizy ustawień samochodu, warunków atmosferycznych, zmian w aucie, czy zapisów telemetrycznych, jak również omówienie strategii na nadchodzące sesje weekendu wyścigowego.
Park zamknięty (ang. parc ferme)
Miejsce, do którego trafiają auta po zakończeniu kwalifikacji i wyścigów. W parku zamkniętym sędziowie sprawdzają zgodność samochodu z homologacją. Podczas pobytu auta w parku zamkniętym zabronione są wszelkie prace, chyba, że komisarz techniczny zadecyduje inaczej. Auta są wydawane zespołom w określonym momencie przed wyścigiem. Za złamanie reguł parku zamkniętego obowiązują kary.
Pole startowe (ang. grid)
Miejsce, na którym pojazd musi być ustawiony przed startem do wyścigu. W przypadku startu lotnego istnieje możliwość, iż pola startowe znajdują się w alei serwisowej. W przypadku startu zatrzymanego, pola startowe znajdują się zawsze przed linią startu, w określonej przepisami, stałej odległości od siebie. Pola startowe podzielone są na rzędy. Najczęściej stosuje się układ, w którym w jednym rzędzie znajdują się dwa pola startowe.
Postój w boksach (ang. pit stop)
Dokonywanie czynności serwisowych przy samochodzie, takich jak zmiana opon, tankowanie paliwa, dokonywanie zmian ustawień, czy naprawa uszkodzeń. Postój w boksach może się odbywać jedynie na stanowisku serwisowym zespołu, lub w garażu. Przed startem do wyścigu prace mogą być wykonywane na polu startowym. W ograniczonym regulaminowo zakresie, możliwe jest także dokonywanie czynności serwisowych w parku zamkniętym.
Producent (ang. manufacturer)
Producent buduje samochody startujące w wyścigach, zgodne z obowiązującymi przepisami. Producenci często sami wystawiają swoje samochody (patrz: zespół fabryczny) lub sprzedaje je prywatnym zespołom, jednocześnie zapewniając im wsparcie. Producent ma największy wpływ na modyfikacje samochodu, lecz zespoły również mogą je przeprowadzać. W wielu seriach wyścigowych (np. w WTCC, WEC) prowadzona jest klasyfikacja najlepszych producentów.
Samochód bezpieczeństwa (ang. safety car)
Specjalny samochód, który wyjeżdża na tor, kiedy z jakiegoś powodu, np. wypadku, potrzebne jest przerwanie rywalizacji. Samochód bezpieczeństwa prowadzi wtedy stawkę, jadąc przed liderem wyścigu i dyktuje tempo, aż do momentu minięcia zagrożenia. W niektórych seriach, zawodnicy z okrążeniem straty do lidera mogą wyprzedzić samochód bezpieczeństwa. Okres pobytu na torze samochodu bezpieczeństwa jest nazywany neutralizacją.
Stanowisko serwisowe (ang. pit stall)
Miejsce wydzielone w alei serwisowej, gdzie dozwolone jest dokonywanie prac serwisowych przy samochodzie (patrz Postój w boksach). Stanowisko serwisowe jest umieszczone na specjalnym, wewnętrznym pasie alei serwisowej, zwykle przed garażem danego zespołu. Wymiary stanowiska i odległość pomiędzy nimi są ściśle określone. W trakcie wyścigu jest to jedyne miejsce, gdzie można obsługiwać auto, a za złamanie tej reguły nakładane są kary.
Start lotny (ang. flying start)
Start do wyścigu bez zatrzymywania na polach startowych. Poprzedza go okrążenie formujące. Kierowcy jadący w określonym szyku, muszą utrzymać swoją prędkość i pozycję do momentu wydania sygnału startowego, jakim jest zielona flaga, często zastępowana przez zielone światło. Zabronione jest jednak wyprzedzanie, które można wykonywać po minięciu określonego miejsca, najczęściej linii startu.
Start zatrzymany (ang. standing start)
Start do wyścigu po zatrzymaniu na polach startowych w kolejności ustalonej w kwalifikacjach, najczęściej poprzedzony okrążeniem formującym. Start odbywa się w momencie wydania sygnału do startu, czyli zielonej flagi, sygnalizowanej zgaszeniem czerwonych świateł. Nie ma ograniczeń dotyczących prędkości i wyprzedzania przed przekroczeniem linii startu.
System ochrony głowy i karku (ang. head and neck support)
Począwszy od roku 2003 do wyposażenia kierowców zaczęto wprowadzać system ochrony głowy i karku. Składa się on z karbonowego gorsetu połączonego z pasami bezpieczeństwa i kaskiem. W razie wypadku HANS przeciwdziała naciągnięciu kręgów szyjnych i zapobiega uderzeniu głową w kierownicę. System HANS opracowali Jim Downing i Bob Hubbard.
Telemetria (ang. telemetry)
System zbierania danych z samochodu przez system czujników w samochodzie do zespołu. Dane mogą być przekazywane w czasie rzeczywistym przez fale radiowe. Dane te obejmują takie informacje, jak temperatura opon, silnika, zużycie niektórych części, lub ich uszkodzenia, a także położenie samochodu na torze, oraz działania kierowcy. Dzięki tym informacjom, zespół dysponuje danymi do wprowadzenia zmian w aucie.
Tunel Aerodynamiczny (and. wind tunnel)
Miejsce badań aerodynamiki aut. Tunel aerodynamiczny posiada większość znaczących producentów samochodów oraz zespołów produkujących auta. W tunelu badany jest przepływ powietrza wokół samochodu, dzięki wykorzystaniu strugi sprężonego gazu i pomiaru elektronicznego. Dzięki temu możliwe jest udoskonalenie aerodynamiki auta.
Zespół fabryczny (ang. factory team)
Zespół, którego samochody są przygotowywane przez producenta samochodu. Zespół fabryczny jako pierwszy dysponuje najnowszymi rozwiązaniami, oraz ściśle współpracuje z producentem nad rozwojem pojazdu. Kierowcy zespołu fabrycznego, jak również sam zespół nie jest
Chcesz czytać więcej artykułów z cyklu Zrozumieć wyścigi? Postaw nam kawę!
