Mike Conway, José María López i Kamui Kobayashi odnieśli zwycięstwo w kończącym sezon 2019/2020 Długodystansowych Mistrzostw Świata 8-godzinnym wyścigu w Bahrajnie. Tym samym załoga Toyoty #7 pokonała siostrzany zespół w rywalizacji o tytuł mistrzowski. W klasie GTE Pro triumfowało Porsche.
Po porażce w Le Mans, Toyota #7 mogła poruszać się po torze znacznie szybciej od siostrzanego auta – handicap w Bahrajnie wynosił 0,54 sekundy, co pozwoliło zdobywcą pole position wypracować minutę przewagi do czasu trzeciej godziny. Choć ta różnica wyparowała, gdy w połowie wyścigu na tor wyjechał samochód bezpieczeństwa, aby umożliwić pozbieranie leżących odłamków, to po wznowieniu rywalizacji zespół #7 znów zaczął systematycznie odjeżdżać, kończąc wyścig ponad minutę przed siostrzaną maszyną.
To najlepszy sezon załogi #7, która po zdobyciu wygraniu czterech rund kończy mistrzostwa z dorobkiem 107 punktów i tytułem mistrzowskim. Dla Kobayashiego i Conwaya to pierwsze w karierze tytuły, z kolei López został zaledwie trzecim w historii kierowcą, który został mistrzem w dwóch różnych dyscyplinach – Argentyńczyk wcześniej trzykrotnie wygrywał Mistrzostwa Świata Samochodów Turystycznych WTCC. Brendon Hartley, Sébastien Buemi i Kazuki Nakajima zajęli drugie miejsce w wyścigu oraz na koniec sezonu.
Wobec braku rywali Toyoty w klasie LMP1, na podium klasyfikacji generalnej stanęła najlepsza załoga LMP2. Byli to Ho-Pin Tung, Gabriel Aubry i Will Stevens z ekipy Jackie Chan DC Racing #37. Aubry w ostatniej godzinie wyścigu był uwiązany w zażarty pojedynek z António Felixem da Costą z Jota #38, by pokonać Portugalczyka różnicą zaledwie 1,894 sekundy.
Nyck de Vries, Giedo van der Garde i Frits van Eerd zajęli trzecie miejsce. Ekipa United Autosports zapewniła sobie mistrzostwo wśród zespołów już we wrześniu. Finał sezonu nie był dla nich łaskawy, bowiem finiszowali prawie pół minuty za zwycięzcami po problemach z paliwem, pięciosekundową karą oraz obróceniem się na torze. Phil Hanson i Filipe Albuquerque zdobyli jednak dość punktów, aby zwyciężyć w klasyfikacji kierowców. Ich zmiennik Paul di Resta uplasował się na drugim miejscu, po tym jak opuścił rundę na torze Fuji.
Pierwszą piątkę w Bahrajnie uzupełniła ekipa Signatech Alpine, która musiała odrabiać straty po błędzie André Negrão w drugiej godzinie rywalizacji. Problemy miała także ekipa Cetilar Racing, która musiała dokonać wymiany hamulców w drugiej połowie wyścigu.
W klasie GTE Pro rywalizację zdominowała fabryczna ekipa Porsche. Kevin Estre i Michael Christensen w aucie #91 przekroczyli linię mety 2,8 sekundy przed Gianmarią Bruni i Richardem Lietzem w siostrzanym aucie #92. Było to 50. zwycięstwo Porsche od początku istnienia WEC i zapewniło niemieckiej marce drugie miejsce w klasyfikacji producentów.
Podium uzupełnili Davide Rigon i Miguel Molina w Ferrari #71, którzy musieli bronić honoru AF Corse po tym, jak Daniel Serra zderzył się z samochodem GTE Am i przebił oponę, która następnie zniszczyła tył Ferrari #51 i wykluczyła Jamesa Calado w walce o tytuł. Ekipa zdołała naprawić uszkodzony samochód, lecz straciła na tym cztery okrążenia.
Pomiędzy dwoma Ferrari uplasowały się samochody Astona Martina, które po czterech godzinach musiały zjechać na nieplanowaną wymianę hamulców. Piąte miejsce wystarczyło jednak, aby Nicki Thiim i Marco Sørensen wywalczyli mistrzostwo świata – to drugi triumf tej dwójki WEC, lecz w 2016 nie przyznawano tytułu w klasie GTE Pro. Jeszcze przed wyścigiem w Bahrajnie Aston Martin zapewnił sobie mistrzostwo wśród producentów.
Porsche wygrało także w klasie GTE Am, za sprawą Edigio Perfettiego, Larry’ego Ten Voorde’a i Jörga Bergmeistera z Team Project 1 #56, dla których to trzeci triumf w kończącym się sezonie. Druga lokata Emmanuela Collarda, François Perrodo i Nicklasa Nielsena wystarczyła, aby to ta trójka zwyciężyła w klasyfikacji generalnej. Dotychczasowi liderzy Charles Eastwood, Jonathan Adam i Salih Yoluc z TF Sport #90 uplasowali się dopiero na ósmej pozycji, po tym jak spotkały ich podobne problemy z hamulcami, co Astony w klasie GTE Pro.
Inaczej niż w poprzednich latach, po wyścigu w Bahrajnie nie zostaną zorganizowane testy młodych kierowców. Tor w Sakhir był także miejscem pożegnania hybrydowych prototypów LMP1, które zostaną zastąpione przez nową klasę Le Mans Hypercar w nowym sezonie WEC, który wystartuje w marcu.
P | Nr | Kierowca | Klasa | Zespół | Rezultat | Okr. | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | 7 | Mike Conway Kamui Kobayashi José María López | LMP1HY | Toyota Gazoo Racing | M | 263 okr. | 263 | |||
2 | 8 | Kazuki Nakajima Sébastien Buemi Brendon Hartley | LMP1HY | Toyota Gazoo Racing | M | + 1:04,594 | 263 | |||
3 | 37 | Will Stevens Gabriel Aubry Ho-Pin Tung | LMP2 | Jackie Chan DC Racing | G | + 1:03,417 | 247 | |||
4 | 38 | Anthony Davidson Roberto González António Félix da Costa | LMP2 | Jota | G | + 1:05,311 | 247 | |||
5 | 29 | Giedo van der Garde Frits van Eerd Nyck de Vries | LMP2 | Racing Team Nederland | M | + 1:20,135 | 247 | |||
6 | 22 | Filipe Albuquerque Philip Hanson Paul di Resta | LMP2 | United Autosports | M | + 1:31,608 | 247 | |||
7 | 36 | Pierre Ragues André Negrão Thomas Laurent | LMP2 | Signatech Alpine Elf | M | + 12,294 | 246 | |||
8 | 92 | Kévin Estre Michael Christensen | LMGTE Pro | Porsche GT Team | M | + 30,809 | 235 | |||
9 | 91 | Richard Lietz Gianmaria Bruni | LMGTE Pro | Porsche GT Team | M | + 33,695 | 235 | |||
10 | 71 | Miguel Molina Davide Rigon | LMGTE Pro | AF Corse | M | + 1:44,244 | 235 | |||
11 | 97 | Richard Westbrook Maxime Martin | LMGTE Pro | Aston Martin Racing | M | + 29,213 | 234 | |||
12 | 95 | Nicki Thiim Marco Sørensen | LMGTE Pro | Aston Martin Racing | M | + 29,381 | 233 | |||
13 | 56 | Jörg Bergmeister Larry ten Voorde Egidio Perfetti | LMGTE Am | Team Project 1 | M | + 38,205 | 232 | |||
14 | 83 | François Perrodo Nicklas Nielsen Emmanuel Collard | LMGTE Am | AF Corse | M | + 1:13,828 | 232 | |||
15 | 88 | Marco Holzer Khaled Al Qubaisi Jaxon Evans | LMGTE Am | Dempsey-Proton Racing | M | + 1:14,838 | 232 | |||
16 | 54 | Thomas Flohr Giancarlo Fisichella Francesco Castellacci | LMGTE Am | AF Corse | M | + 1:48,359 | 232 | |||
17 | 86 | Alessio Picariello Michael Wainwright Benjamin Barker | LMGTE Am | Gulf Racing | M | + 1:50,520 | 232 | |||
18 | 57 | Dylan Pereira Ben Keating Jeroen Bleekemolen | LMGTE Am | Team Project 1 | M | + 14,225 | 231 | |||
19 | 51 | Daniel Serra James Calado | LMGTE Pro | AF Corse | M | + 19,464 | 231 | |||
20 | 77 | Dennis Olsen Christian Ried Riccardo Pera | LMGTE Am | Dempsey-Proton Racing | M | + 21,147 | 231 | |||
21 | 90 | Salih Yoluç Charlie Eastwood Jonathan Adam | LMGTE Am | TF Sport | M | + 36,287 | 231 | |||
22 | 98 | Pedro Lamy Ross Gunn Paul Dalla Lana | LMGTE Am | Aston Martin Racing | M | + 36,866 | 231 | |||
23 | 62 | Osian Owen Bonamy Grimes Kei Cozzolino | LMGTE Am | Red River Sport | M | + 37,594 | 231 | |||
24 | 47 | Giorgio Sernagiotto Roberto Lacorte Andrea Belicchi | LMP2 | Cetilar Racing | M | + 1:49,121 | 231 |
Nie przegap żadnej informacji. Obserwuj ŚwiatWyścigów.pl na Google News.