Scott Dixon zwycięstwem w Toronto przerywa swój drugi najdłuższy okres bez triumfów

Koniec triumfatorskiej «suszy» Scotta Dixona. Sześciokrotny mistrz IndyCar Series stanął na najwyższym stopniu podium podczas niedzielnego wyścigu Indy Toronto. Tym samym odniósł pierwsze zwycięstwo od maja 2021 roku, kończąc swój drugi najdłuższy okres bez zwycięstwa w karierze, obejmujący aż 23 wyścigi. Prowadzący bolid Hondy #9, należący do zespołu Chip Ganassi Racing, Dixon pokonał o zaledwie 0,8106 sekundy jadącego za nim Hondą z numerem #26 Coltona Hertę.

Zwycięstwo nowozelandzkiego kierowcy stanowi jego 52. triumf w karierze – tym samym Dixon plasuje się ex aequo z legendarnym Mario Andrettim na 2. miejscu na liście zwycięzców wszechczasów. Pierwsze miejsce nieustannie zajmuje AJ Foyt, mający na swoim koncie 67 zwycięstw. Czwarte zwycięstwo Dixona na torze w Toronto przedłużyło również jego rekord, wynoszący obecnie aż 18 kolejnych sezonów z co najmniej jednym zwycięstwem. Nowozelandczyk wygrał przynajmniej jeden wyścig w rekordowych 20 sezonach.

Po zakończeniu wyścigu w Toronto kierowca nie krył radości: „Zakończyła się ta niefortunna seria, co jest fantastyczne” – powiedział Dixon. „Jestem bardzo szczęśliwy, to dobre dla zespołu. To szalony rok, patrząc na moje wyniki, a tymczasem bolid nr #9 znów w kręgu zwycięzców. To bardzo dobre uczucie.”

„Być blisko Mario... za każdym razem, gdy zadają mi te pytania, jestem bardzo wdzięczny, że wciąż mamy A.J. i jego w padoku. Możemy ich zobaczyć, możemy z nimi porozmawiać. To po prostu fantastyczne. To wielka rzecz. Po prostu czuję się bardzo szczęśliwy, że jestem częścią tej grupy”.

Felix Rosenqvist zajął trzecie miejsce, zdobywając równocześnie pierwsze podium od swojego jedynego w karierze zwycięstwa w IndyCar w lipcu 2020 r. na Road America. Graham Rahal zajął czwarte miejsce (swoje najlepsze w tym sezonie) jadąc Hondą #15 United Rentals, podczas gdy lider klasyfikacji generalnej, Marcus Ericsson, zajął piąte miejsce. Ericsson powiększył swoją przewagę z 20 do 35 punktów nad drugim w tabeli Willem Powerem. Power zajął 15. miejsce po rozpoczęciu wyścigu z 16. pozycji.

Dixon jest obecnie piąty w tabeli, 44 punkty za swoim kolegą z Chip Ganassi Racing, Ericssonem. Zdobywając w tym roku siódmy tytuł, Dixon zrównałbym się z Foytem jako wszechczasowy zwycięzca mistrzostw w historii IndyCar.

„Mam nadzieję, że jesteśmy teraz w polowaniu na tytuły” – powiedział Dixon. „Mam nadzieję, że to początek gry. Wiem, że zespół zdecydowanie na to zasługuje”.

Dixon, który wystartował jako drugi, wykorzystał sprytną strategię ze swojego zjazdu do boksów wcześniej w wyścigu, aby po raz pierwszy objąć prowadzenie na 32. z 85 okrążeń wyścigu w Toronto. Nowozelandczyk ścigał zdobywcę pole position Coltona Hertę przez pierwsze 17 okrążeń wokół tymczasowego toru ulicznego o długości 1,786 mil, liczącego 11 zakrętów i okrążającego Exhibition Place. Zespół Ganassi wezwał Dixona na tankowanie i zmianę z alternatywnych «czerwonych» opon Firestone na podstawowe «czarne» opony na 17. okrążeniu.

Ten ruch skłonił Andretti Autosport do wezwania Herty do boksów w celu identycznej wymiany opon na 18. okrążeniu, a Dixon – na rozgrzanych oponach – minął Hertę i jego zimne opony na torze podczas okrążenia wyjazdowego Herty po jego pit-stopie. Ten manewr wyprzedzania okazał się decydujący i Dixon dotarł na czoło stawki na 32. okrążeniu, kiedy Pato O'Ward oddał prowadzenie po tym, jak w końcu wykonał swój pierwszy pit-stop.

„Trochę mieliśmy problemy z czerwonymi oponami” – powiedział Dixon o alternatywnych oponach Firestone. „Po dzisiejszym poranku wprowadziliśmy pewne poprawki (na podstawie) niektórych torów wyścigowych, na których byliśmy w tym roku. Walczyliśmy z podsterownością, a dzisiaj zdecydowanie tak nie było. To była ciężka droga”.

Wyścig był wyjątkowo czysty przez pierwsze 44. okrążenia, z tylko jednym ostrzeżeniem trwającym dwa okrążenia na początki wyścigu, po uszkodzeniu przez kontakt samochodu #51 Deloitte Honda, prowadzonego przez Takumę Sato. Niemniej zdradziecki, wyboisty tor z jego bezlitosnymi ścianami, spowodował jeszcze trzy okresy ostrożności między 45. a 60. okrążeniem, dając Hercie i innym szansę na przeskoczenie Dixona po ponownym wznowieniu rywalizacji.

Mimo to Dixon utrzymał się mocno i objął prowadzenie na dobre na 61. okrążeniu, kiedy Rinus VeeKay zjechał z czołówki do boksów na pit stop swoim Chevroletem #21 zespołu Bitcoin Racing Team. Dixon prowadził w wyścigu przez 40 z 85 okrążeń, a VeeKay uplasował się w tej klasyfikacji drugi, z 18 okrążeniami jako lider.

Herta nie mógł ominąć Dixona podczas ostatniego wznowienia wyścigu na 66. okrążeniu. Następnie Amerykanin skupił się na spoglądaniu w swoje lusterka i opieraniu się silnej presji z tyłu ze strony Rosenqvista, zdobywając ostatecznie drugie miejsce, wyprzedzając Szweda o 0,5384 sekundy na mecie.

„Felix był naprawdę szybki i cieszę się, że udało nam się go zatrzymać” – powiedział po wyścigu Herta. „Wyglądało na to, że jeszcze kilka okrążeń i zamierzał nas dopaść. Pod koniec trochę zmagaliśmy się ze zużyciem opon, ale poza tym nasz samochód był niesamowity”.

Stawka IndyCar powróci do rywalizacji już w najbliższy weekend, kiedy to będzie ścigać się dwukrotnie owalu Iowa Speedway o długości 0,875 mili. W sobotę czeka nas wyścig Hy-VeeDeals.com 250, którego start zaplanowano na godzinę 22:00 czasu polskiego, natomiast w niedzielę kierowcy rusza do wyścigu Hy-Vee Salute to Farmers 300, który rozpocznie się o 21:00 czasu polskiego.

Źródło: indycar.com