Większość kierowców Formuły 1 kończy swoją przygodę z tą serią w chwili, kiedy żaden zespół nie chce skorzystać z ich usług. Z drugiej strony jest spora pula tych wybitnych zawodników, którzy decydują się na zakończenie kariery lub odejście z F1 na własnych zasadach. Są także kierowcy, których fakt należenia do królowej sportów motorowych nie działa jak magnez. Te osoby decydują się na odejście z Formuły 1 pomimo swojego młodego wieku i potencjału, który mógłby przez kilka następnych lat dalej procentować w dobre rezultaty.

To nie będzie długi felieton. To raczej komentarz dotyczący jednego artykułu, z którym nie zgadzam się tak bardzo, że aż muszę to z siebie wyrzucić. Jest to bowiem mentalny fikołek na tak wielu płaszczyznach, że pomimo moich usilnych prób nie jest w stanie go logicznie wytłumaczyć, nie mówiąc już nawet o próbie jego obrony.

W tym roku przypada wyjątkowa rocznica w historii motorsportu, bowiem mija 50 lat od momentu, gdy Maria Grazia „Lella” Lombardi została pierwszą – i do dziś jedyną – kobietą, która zdobyła punkty w wyścigu Formuły 1. Jej wynik w Grand Prix Hiszpanii 1975 wciąż pozostaje wyjątkowym osiągnięciem i jednocześnie przypomnieniem, jak daleka droga jeszcze przed F1 do pełnej równości płci.

Max Verstappen, Lando Norris i Oscar Piastri. Trójka kierowców, którzy darzą się sporą dozą sympatii, w tym roku rywalizują o tytuł. Kontrowersja z pierwszego zakrętu w Arabii Saudyjskiej pokazuje, jak niewiele trzeba, by atmosfera się mocno popsuła.

Młodzi polscy kierowcy pokazali się na początku tego roku z najlepszej możliwej strony. W Hiszpanii mówi się o nowej, świetnej generacji Polaków, które może podbić motorsport. Co jednak istotne w tej dyscyplinie, do umiejętności dojeżdża głowa. I to jest dla mnie chyba ta najistotniejsza rzecz, która może sprawić, że ta banda przyniesie nam jeszcze wiele radości.

To, że Liam Lawson nie radzi sobie w Red Bull Racing, było oczywiste. To, że jego notowania nie są wysokie – też. Ale Christian Horner, Helmut Marko i spółka uznali, że wykonają kolejny krok ku implozji zespołu, wyrzucając swojego nowego kierowcę, który miał być lepszy od Yukiego Tsunody, wsadzając do bolidu… Yukiego Tsunodę. Przy okazji próbując ustawić w szeregu Maxa Verstappena – swoją jedyną nadzieję na dobre wyniki.

Jeszcze niedawno podbijający Formułę 1 swoim talentem Liam Lawson, dziś wygląda na człowieka, który nie za bardzo wie jak jeździć samochodem wyścigowym. Odpowiedzialność za tę przedziwną transformację z bohatera do zera niewątpliwie ponosi Red Bull i nie widać, żeby miał jakikolwiek pomysł na poprawę tej sytuacji.

Wieść o śmierci Eddiego Jordana zszokowała świat Formuły 1. Było wiadomo, że Jordan poważnie choruje, ale był to człowiek, który zawsze z uśmiechem potrafił wyjść nawet z największych tarapatów.  

Najdłuższym etapem tworzenia tego felietonu bez wątpienia była kwestia wymyślenia jego tematu. Pisanie to często u mnie chwila – lata zasuwania jako copywriter zrobiły swoje. Pomysłów było wiele i trochę kręciłem się w kółko... 

Spóźniłem się. Jakieś 8 dni. Muszę Was za to przeprosić, lecz na głowie zwaliło się tyle rzeczy, że dosłownie nie miałem choćby godziny, by siąść do tego tekstu. W końcu go znalazłem, dlatego przelewam swoje myśli na 15-calowy ekran mojego laptopa, chcąc z Wami o czymś pogadać. Mianowicie o pewnym amerykańskim zespole, który po dziewięciu sezonach nareszcie załapał, jak gra się w grę o nazwie Formuła 1.